Samen met je hond naar je werk

Ingrid en Susan werken allebei op Hofje 2 op Berkenstaete. Beiden hebben een labradoodle. Om de beurt nemen zij hun hond mee naar hun werk, zodat de bewoners van Hofje 2 ook van Teddy en Bobbie kunnen genieten. Dat de aanwezigheid van een hond zo positief uitpakt hadden ze niet durven dromen.

Blijven plakken

Susan (22) is na haar stage blijven plakken bij Berkenstaete en werkt er alweer 4 jaar: “Ik heb het hier geweldig naar mijn zin. Buiten dat ik de samenwerking binnen het team, maar ook met alle andere afdelingen als prettig ervaar, zit ik ook op mijn plek op de afdeling met mensen met dementie. Je werkt je hele dienst op dezelfde afdeling. Met dezelfde mensen. Waar je samen kijkt hoe de dag loopt. Geen dag is hetzelfde. We hebben geen tijdsdruk. Wil iemand uitslapen? Dan kan dat. En in de middag hebben we tijd om een spelletje te doen of een wandeling te maken.”

Kleine geluksmomenten

Ingrid (24) is eind 2022 in Son en Breugel komen wonen en wilde graag dicht bij huis werken: “Daarom heb ik mijn andere baan opgezegd en werk nu alweer een half jaar op Berkenstaete. Ik fiets er binnen 5 minuten naar toe.” Ingrid geniet in haar werk van de kleine geluksmomenten: “Onze bewoners kunnen zich niet altijd verbaal uitdrukken. Maar wat vind ik het leuk als ze spontaan mij een kus of een knuffel geven. En soms zegt een lach op iemands gezicht al genoeg.”

Met je hond naar je werk

Beide zorgverleners hebben het naar hun zin in hun werk op Berkenstaete. Maar wat ze ook gemeen hebben is dat ze allebei een labradoodle hebben. Binnen hun (zelfsturend) team hebben ze besproken of het een idee zou zijn als ze om beurten hun hond mee zouden nemen. Natuurlijk met inachtneming van de veiligheid, hygiënemaatregelen en dat de bewoners er allemaal van zouden genieten. Nou, dat laatste is zeker het geval.

Samen uitlaten

Ingrid vertelt dat als een bewoner verdrietig is en Bobbie of Teddy tikt met zijn snuit die bewoner even aan, dat dan de tranen verdwijnen en er een lach verschijnt. Bijna iedere bewoner van de afdeling heeft vroeger zelf een hond gehad. Eén van de bewoners noemde Teddy en Bobbie constant ‘Peggy’. Wat blijkt bij navraag bij de familie? Diens hond heette vroeger Peggy. De honden op de afdeling doen dus weer aan vroegere tijden denken. Susan: “Daarnaast zien we ook dat bewoners actiever zijn. Dommelden ze anders nog wel eens een beetje in als er even niets te doen was in de huiskamer, nu zijn ze alerter en ‘volgen’ ze de hond bij het heen en weer lopen.” Natuurlijk moet de hond ook uitgelaten worden. Er is altijd wel een bewoner die dan mee gaat tijdens deze wandeling. En dat is dan ook weer een activiteit op zich.

Denken in mogelijkheden

Wat Susan en Ingrid trekt aan het werken bij Berkenstaete is dat hun organisatie denkt in mogelijkheden: “Het meenemen van onze hond is gelukkig geen probleem. Zoiets beslis je samen met je zelfsturend team. Wij krijgen binnen Berkenstaete de kans om juist zulke mogelijkheden te benutten. En als je dan de reacties van onze bewoners op Bobbie en Teddy ziet, dan zijn wij blij dat we hen die geluksmomenten mogen bieden.”