Marije Stuart is psycholoog binnen het expertteam Huntington van Landrijt. Met haar kennis en ervaring helpt zij cliënten en hun naasten om te gaan met deze progressieve hersenziekte. "Het bijzondere aan mijn werk is dat ik mensen kan ondersteunen bij het behouden van zoveel mogelijk regie over hun eigen leven, ondanks de beperkingen die de ziekte met zich meebrengt," vertelt Marije. "Dat kan poliklinisch, bij de dagbehandeling en op de afdeling."
In de polikliniek richt Marije zich op cliënten die nog thuis wonen. "Hier ligt de focus op het signaleren van symptomen en het bedenken van strategieën om het dagelijks functioneren zo lang mogelijk te ondersteunen. Ik geef uitleg over de ziekte, zowel aan de cliënt als aan de familie. Dit is belangrijk omdat mensen met Huntington vaak zelf niet doorhebben hoe hun ziekte vordert. Bij de dagbehandeling en op de afdeling werk ik vaak mediatief. Dat betekent dat ik niet alleen de bewoners behandel, maar ook de zorgverleners begeleid in hoe zij met de ziekte van de cliënten kunnen omgaan. Zo behandel ik bewoners in feite via de zorgprofessionals.”
De kracht van samenwerken
Marije: “Bij Archipel passen we diverse behandelmethodes toe om patiënten zo goed mogelijk te ondersteunen. Een van deze methodes is cognitieve revalidatie, waarbij we strategieën aanleren om met problemen in het denken om te gaan. Daarnaast werken we met Acceptance and Commitment Therapy (ACT), zodat patiënten leren omgaan met de emotionele impact van Huntington. Voor stemmingsproblemen en gedragsveranderingen zetten we gerichte interventies in, zoals lichttherapie en ontspanningstechnieken. Bij traumaverwerking passen we in sommige gevallen EMDR toe. Ik werk nauw samen met collega’s, het zorgteam en behandelaren. Samen wisselen we kennis uit en kijken we wat een patiënt nodig heeft. Deze samenwerking zorgt ervoor dat patiënten niet alleen medisch, maar ook psychologisch en sociaal-emotioneel goed worden ondersteund."
De voldoening van het vak
Marije haalt veel voldoening uit haar werk. "Ik kan helpen bij het verlichten van de heftigheid van de ziekte. Het feit dat we de ziekte niet kunnen genezen, betekent niet dat we niets kunnen doen. Integendeel: we kunnen enorm bijdragen aan de kwaliteit van leven door patiënten en hun families handvatten te geven om met de ziekte om te gaan. Het moment dat iemand zegt: 'Ik voel me gehoord en begrepen', maakt mijn werk ontzettend waardevol."
