Waarom wilde je graag in de zorg werken?
De reden waarom ik koos voor de zorg is mooi maar de aanleiding was minder prettig. Als zestienjarige kwam ik namelijk een aantal maanden in het ziekenhuis te liggen. De zorg van de verpleegkundigen destijds maakte een onuitwisbare indruk op mij. Ze verzorgden mij lichamelijk maar vooral op mentaal gebied heel goed en dat was precies wat ik nodig had. Op een bepaalde manier gaven ze mij regie en lieten mij in mijn waarde. We kregen een band samen. Uiteindelijk ben ik er heel sterk uitgekomen en wist één ding zeker, ik ga ook de zorg in. Nu werk ik op de Korsakov afdeling van Archipel Landrijt.
Toch koos je niet voor werken in een ziekenhuis?
In eerste instantie wilde ik in het ziekenhuis gaan werken maar in loop van de verpleegkunde-opleiding bleek dat minder bij mij te passen omdat ik vooral op zoek ben naar langdurig contact met de cliënt. Verpleegkundige handelingen vind ik interessant maar daar ligt niet mijn passie. Een vriendin werkte bij Archipel Fleuriade met mensen met dementie en nodigde mij uit om te komen kijken. He-le-maal mijn ding! Na mijn afstuderen ben ik daar fulltime gaan werken. Ik kon er mijn ei kwijt en mijn ding doen. Inmiddels werk ik op de Korsakov afdeling en ben begonnen aan de verkorte opleiding hbo-v omdat ik meer richting begeleiding van teams wil. Bijvoorbeeld als netwerkverpleegkundige. Op de werkvloer zie ik dingen gebeuren die gemakkelijk verbeterd kunnen worden. Daarin wil ik een kartrekker zijn. In een omgeving waarin ik me veilig voel, kan ik dat ook zeker zijn.
Je bent ‘pas’ 25 en toch werk je op een pittige afdeling. Hoe bevalt het?
Het kan inderdaad pittig zijn en je moet stevig in je schoenen staan. Gaandeweg leer je dat cliënten je gedrag spiegelen. Op het moment dat je je onzeker voelt en zo acteert, lopen ze over je heen. Als je echt gaat staan en je bent duidelijk en direct, krijg je dingen voor elkaar. Wat je verbaal maar zeker ook non-verbaal laat zien, zie je terug in hun reactie. Dus je moet consequent zijn want zodra zij ruimte voelen, gaan ze met je aan de wandel. Ik ben ‘pas’ 25 maar ik heb best wat levenservaring waarbij ik heb geleerd dat je voor jezelf moet kiezen. Dat is overigens iets anders dan egoïstisch zijn. Maak je die keuze niet, kun je er ook niet voor een ander zijn. De manier waarop je over jezelf denkt, bepaalt veel in je leven. Op het moment dat je dat beseft, kun je loslaten en wat er om je heen gebeurt minder persoonlijk maken. Zo krijg je meer compassie met jezelf en vervolgens ook met cliënten. En daarmee is de cirkel rond.
Geïnteresseerd?
Bekijk onze vacatures of neem deel aan onze Meet & Match om te bespreken wat we voor elkaar kunnen betekenen.
